Bijna drie weken in Tauranga

Hallo allemaal!

Dat is weer lang geleden. Er is heel erg veel gebeurd in 3 weken. Het is te veel om in een keer te vertellen, dus ik schrijf alles weer in stukjes. Foto's kan ik er later pas bij zetten.
Weten jullie nog dat ik in Tauranga van een hotel naar een hostel verhuisd ben? Daar heb ik meteen veel mensen leren kennen. Meteen de volgende dag ben ik met Chris (Nederlands, uit de buurt van Amsterdam) en Sonja (Duits, uit Hamburg) weer naar Mount Manganui gegaan. Maar deze keer niet met de bus. We zijn erheen gelopen. Dat was best ver, maar wel erg gezellig. Deze keer ben ik wel tot helemaal op de berg geweest. Van daar hadden we een mooi uitzicht. We gingen daarna nog even naar het strand. De golven waren erg groot. Ik ben niet in de zee geweest, maar Chris en Sonja wel. Chris zei dat hij maar tot zijn knieën in het water stond, maar de golven wel tot aan zijn hoofd kwamen. Toen we terug waren in Tauranga, ging ik met Sonja nog de zonsondergang kijken. Dat was erg mooi.
Nog mooier was de zonsopgang twee dagen later. Ik was heel erg vroeg opgestaan, want de zon ging al om 6 uur op. Er was nog bijna niemand wakker. Ik heb toen bij de zonsopgang ontbeten en ben erna weer naar bed gegaan. Ik vond zes uur veel te vroeg om op te staan als je vrij hebt.
In Tauranga heb ik ook vaak heel lekker gegeten. Een dag heb ik voor mij en Ross (half Schots, half Nieuw Zeelands) broodjes gezond gemaakt. Ross had dat nog nooit gegeten. Hij vond het erg lekker. ’s Avonds was Ross aan de beurt met eten maken. Hij maakte kumara en steak. Kumara is een soort van zoete aardappel. Kumara bestaat in twee verschillende kleuren. Er is kumara in rood; die zijn worteloranje van binnen en smaken ook een beetje naar wortel. En er is kumara in paars; die zijn vanbinnen dezelfde kleur als onze aardappels.
Op vrijdag zijn we met de hele groep uit geweest. Er was een feest dat ‘Latin Beats’ heette. Dat betekent dat er veel Spaanse muziek uit Argentinië, Brazilië en Chile wordt gedraaid. Wij hadden een Argentijns meisje (Sabrina) en vier Chilenen in de groep. Iedereen danste op het feest en het was een erg leuke avond.
Op zaterdag ging ik weer naar het strand bij Mount Manganui. Deze keer ging ik samen met Sabrina en we gingen met de bus. We hadden vergeten te kijken hoe laat de laatste bus terug ging. Omdat het weekend was, reden de bussen niet laat. We hadden de laatste bus gemist toen we besloten terug te gaan. Oeps! We zijn toen maar terug gelopen en we waren heel erg blij toen we eindelijk terug waren in het hostel.
De dag erna had Chris een voetbalmiddag geregeld. Veel mensen van het hostel deden mee. Ik kan niet goed voetballen, maar ik heb wel mee gespeeld. Het was wel erg leuk. Na het voetballen zijn we snel alles gaan halen om pannenkoeken te maken. Ik heb toen samen met de hulp van Chris, Michelle en Jeroen (nog twee Nederlanders) voor 20 mensen pannenkoeken gebakken. We hebben wel 3 uur in de keuken staan bakken om alle pannenkoeken te maken. Iedereen vond de pannenkoeken erg lekker en we hadden allemaal een leuke dag.
Ik had ook eindelijk werk gevonden en maandags was mijn eerste dag op de kiwiplantage. Een plantage is een soort boerderij, maar dan zonder dieren. Ik moest alle kiwi’s afplukken die er niet mooi uitzagen. Dus alle kiwi’s die te rond, te plat of te klein zijn moesten weg. Ik heb ook nog takken uit kiwibomen gesneden en andere klusjes gedaan in die week op de plantage.
Dinsdag waren we vrij omdat het regende. Toen heb ik met Chris wentelteefjes voor ontbijt gemaakt. Heerlijk!
De rest van de week heb ik weer gewerkt. Zaterdag was ik nog eens op het strand met bijna iedereen die de hele week in het hostel was. Het was erg gezellig. Deze keer hebben we wel opgelet en zijn we met de laatste bus terug naar Tauranga gereden.
Op zondag was het al mijn laatste dag in Tauranga. Op die dag zijn Chris en ik stiekem een taart voor Sabrina gaan koken. Sabrina was maandag (dus zondag om middernacht) jarig. Ze wilde het helemaal niet vieren. Maar dat vonden Chris, Ross en ik niet leuk. Dus toen het middernacht was, hebben we kaarsjes op de taart gezet en de verjaardag van Sabrina gevierd. Ze was erg verrast en vond het toch wel leuk.
De volgende ochtend moest ik al mijn spullen inpakken om naar Rotorua te gaan. Daarover lezen jullie meer in het volgende stukje.