De Tangoriro crossing (wandelen op een vulkaan)

Toen ik in Turangi aankwam bij het vakantiepark waar ik ging slapen, dacht ik dat het vrijdag was. Maar ik had niet goed opgelet. Het was pas donderdag en ik was een dag te vroeg. Dus was ik een dagje helemaal alleen. Dat was niet erg. Het was zo druk geweest in de hostels dat ik een dagje alleen een prima idee vond. Bij de bakkerij in Turangi kwam ik toevallig Yuko weer tegen. Dat was wel grappig.
De volgende ochtend was ik ook nog alleen. Ik had niets te doen, dus ben ik een wandeling gaan maken. Ik ben langs de Tangoriro Rivier gaan wandelen. Dat was een heel goed plan want het was een mooie wandeling. Het water van de Tangoriro Rivier is kraakhelder en je kunt zelfs de bodem zien als het water meer dan een meter diep is. Langs de weg had ik ook een heel mooi uitzicht over de bergen en de rivier.
In de namiddag kwam de rest eindelijk aan. Ik had met een grote groep mensen afgesproken om samen een lange wandeling te maken en in het vakantiepark te slapen. Het waren vooral heel veel mensen van Auckland, waar ik in het begin was. Sommigen kende ik al maar heel veel mensen nog niet. Thomas, Lorenzo, Lin, Anna en Anna waren er ook weer. We waren met een groep van wel 50 mensen! Ik heb ook veel nieuwe mensen leren kennen. Ik vond het vooral er leuk om Tieneke en Lucy (de dochter van Tieneke) te leren kennen. De ouders van Tieneke zijn Nederlands en lang geleden naar Nieuw Zeeland verhuisd. Ik deelde met Caroline (Duits) een kamertje bij het vakantiepark. We hebben het erg gezellig gehad.
We moesten vroeg gaan slapen, want de volgende ochtend moesten we heel vroeg opstaan. We werden met een bus opgehaald die ons naar het Tongariro National Park reed. Daar mag je met een auto niet naar binnen rijden. De bus bracht ons naar het begin van de wandeling. Normaal begint de wandeling aan een kant en ga je helemaal door het park heen naar de andere kant. Dat konden wij niet doen. De Tongariro is een vulkaan. Die vulkaan is in november uitgebroken. Er kwam alleen heel veel rook uit en geen lava, maar je mag er nog steeds niet lopen. Er komt wel nog steeds wat witte rook uit de Tangoriro, maar dat is niet gevaarlijk. De wandeling duurt best lang. Daarom moesten we zo vroeg gaan beginnen.
Toen we bij het wandelpad aankwamen zijn we meteen gaan lopen. Het eerste stuk is een mooi wandelpad. Daarna gaat het heel erg bergop. Dan zijn er vaak trappen gemaakt. Toen we boven aan de trappen waren, hielden we pauze. Na de pauze konden we kiezen hoe we verder wilden lopen. Er zijn twee bergen meteen naast elkaar. De Tangoriro en de Ngarahoe. Kennen jullie de film Lord of the Rings? Mount Ngarahoe hebben de filmmakers gebruikt om Mount Doom te filmen. Dat is de berg met het oog bovenop. Het hele gebied eromheen is gebruikt om Mordor te filmen. Een van de keuzes was om de Mount Ngarahoe op te lopen. Die is heel erg steil en sommigen mensen gingen liever naar de Emerald Lakes bij de Tangoriro. Dat zijn heel erg blauwe plassen die er best mooi uitzien. Ik ging met de groep mee die de berg op ging. Er is geen pad de berg op. Dus we moeten gewoon recht de berg op lopen. Af en toe moeten we bijna klimmen en we gleden vaak weg omdat er heel veel losse kleine steentjes waren. We deden er twee uur over om bij de kraterrand te komen. Ng is een slapende vulkaan. De krater bovenaan de vulkaar was gigantisch groot en indrukwekkend. Boven hebben we pauze gehouden, en toen moest we weer naar beneden. Het was zo steil dat niemand gewoon kon lopen. Je moest snel rechtdoor naar beneden lopen. Je gleed weg bij iedere stap Als je voet uitgegleden was, moest je snel de volgende stap zetten, want anders viel je. Af en toe leek het een beetje op snowboarden of surfen, maar dan zonder plank en op stenen. Naar beneden ging heel erg snel en we waren binnen 20 minuten weer beneden.
De meesten vonden de berg op en af moeilijk en wilden daarna terug naar de bus. Ik wilde de Emerald Lakes nog zien. Er waren nog 5 mannen die dat ook nog wilden. We zijn met een groepje van 6 toen nog heel snel naar de Emerald Lakes gelopen. Onderweg kwamen we langs de Red Crater, de rode krater. Die was heel erg groot en zag er mooi uit. Nadat we bij de Emerald Lakes waren, zijn we snel weer terug naar de bus. Daar moesten we nog op wat mensen wachten die nog niet terug waren van de berg. Anna en Anna kwamen als laatste aan. Ze hadden een probleem gehad onderweg. Anna had geen echte wandelschoenen maar gympen. Toen ze de berg af liep zijn de zolen van haar schonen afgesleten, tot er gaten in kwamen. Ze is toen bijna op blote voeten de berg af gelopen omdat haar schoenen bijna geen zolen meer hadden. Thomas is toen gaan helpen. Hij is zelf op slippers de rest gelopen en Anna kreeg zijn wandelschoen. Dat zag er grappig uit, toen Anna met de veel te grote schoenen van Thomas aan haar voeten bij de bus aankwam!
Toen we allemaal terug waren bij de camping, hebben we onze zwemspullen gepakt en zijn we met auto’s naar een zwembad met warm water gereden. Het water was zo warm dat je erg helemaal niet echt in mocht zwemmen, maar alleen erin mocht staan, zitten, of tegen een muurtje hangen. Dat was wel heel erg ontspannend. ’s Avonds hebben we allemaal gebarbecued en we hadden een gezellig avond.
De volgende dag zijn we naar Taupo gereden. Op Lake Taupo was een wedstrijd met raceboten. Die waren snel! Daarna gingen we naar de rivier waar het water van het meer heen stroomt. Op een plaats bij die rivier komt er warm water de rivier in. Daar zijn we in de rivier gaan zitten. Het water stroomde altijd anders en soms was het ijskoud en dan weer veel te warm.
’s Avonds waren we weer op de camping. We hebben toen ook nog een groepsfoto gemaakt van iedereen die mee was naar de crossing.
Op maandag ochtend moesten we alles weer inpakken en weggaan van de camping. We gingen naar een waterval in de buurt van Rotorua (Okere Falls) om te wildwaterraften. We hadden in de groep een wild water rafting gids, Simon. Simon heeft een eigen raft. Een raft is zo een stevige opblaasbare boot die ze ook in de wildwaterbaan in het pretpark hebben. Het was heel erg leuk en ook een beetje spannend. De Okere Falls is de grootste waterval ter wereld waar ja vanaf kunt raften. Hij is wel 7 meter hoog! Het is niet gevaarlijk dat te doen. Bij onze groep is er niemand uit gevallen. Bij de andere groepen wel en bij de groep voor mij was de raft ondersteboven gegaan na de waterval. Dat was allemaal niet erg en iedereen had plezier.
Na het raften zijn we naar Rotorua gereden. Ik was eerst in de auto van Anna en Anna. Die moesten gaan werken en dus moest ik auto wisselen. Ik reed met Bryanna (Canadees), Markus (Duits), Nick (Amerikaans) en Carline mee. In Rorotura zijn we naar een soort van park geweest waar je modder kon zien blubberen en waar je door warm water heen kon lopen. Daarna waren Anna en Anna terug van hun werk. Ik ben toen met hen nog naar twee andere plaatsen geweest met warm water. Een van die plaatsen was een rivier met alleen maar heel erg warm water. Op de andere plaats kwamen een warmwater rivier en een koud water rivier bij elkaar.
Anna en Anna hebben me daarna naar het hostel in Rotorua waar ik wat dagen eerder ook al was. Daarover meer in het volgende stukje.